بزرگتر از آنچه که هست

یادمه چهارم ریاضی که بودم یکی از روزای تابستون که سر کلاس بودیم مشاور کنکورمون با یه دختری وارد کلاس شد ... اسمش رو یادم نمیاد ولی رتبه ی ۴۹ ریاضی سال ۹۳ بود و مکانیک دانشگاه صنعتی شریف قبول شد 

این خانوم تو اردو های تابستون همراهمون بود

آیدا یه روز تو اردو با حسرت بهش نگاه کرد و رو به من گفت ما مگه چه گناهی تو زندگیمون کردیم که نمیتونیم به این رتبه برسیم ، نگاش کن این چی کم داره تو زندگیش خوش به حالش 

بهش گفتم آیدا ما تو زندگیش نیستیم شاید اینم یه خلا هایی داره 

آیدا حرفمو قبول نکرد و بعد از یکم بحث رفتیم سراغ درس خوندنمون 

اما امشب

خیلی اتفاقی تو صفحه اکسپلور اینستا صفحه ی ساره رشیدی رو پیدا کردم همون استند آپ کمدین خنداننده شو 

که حتی اسمش رو هم نمیدونستم چون چهرش آشنا بود رفتم ببینم که چه خبره ...

رسیدم به عکسی از خواهر کوچکش یگانه که به سندروم داون و اوتیسم مبتلاست 

با خودم فکر کردم دفعات اولی که این خانوم رو تو خندوانه دیدم شاید با خودم فکر گردم چه آدم هایی که دغدغه های خاصی از این قبیل تو زندگیشون ندارن میرن دنبال علایقشون ... ولی انگار ما زندانی های ذهنمونیم ... ماییم که مسائل رو بزرگ نشون میدیم بزرگتر از آنچه که هست و انقدر که رخصت تکون خردن هم بهمون نمیده 

بعضیا هستن مثل مرد پای رویاهاشون ایستادن یا نه مثل شیر پای رویاهاشون وایستادن ...