من یک انسان بودم :: قرارمان آخر اردیبهشت

دنیا یه جوریه که همینطوری هی توور عوض میکنه.. آدم خیلی وقتا سعی میکنه تحت تاثیر پیرامونش عوض نشه.. دوست نداره این حالش رو که داره تغییر میکنه.. اما خیلی وقتاا هست که اگر تغییر نکنی.. خیلی چیزا به ضررت تموم میشه.. امیدوارم حالتون تغییر کنه.. :)

پاسخ:
محمد عزیز

دقیقا حرفت رو قبول دارم

دنیا داره من و آرزو هامو تغییر میده ... یه دوران ۱۸۰ درجه

و من نگرانم برای رویاهایی که براش و باهاش زندگی کردم

ممنونم بخاطر دعای خوبت

۱۹ مرداد ۹۷ ، ۲۳:۰۲

محـ ـمد

ممنونم از لطفت.. :)

آرزوها و هدف هایی که آدم دوستشون داره.. میتونن انقد برامون ارزشمند بشن که انگیزه ی خوب بودن و تلاش کردن براشون رو از دست ندیم.. میدونید.. باید با اینجور سختی ها و اذیت شدن ها کنار بیاییم.. وگرنه زندگی برامون سخت و سختر تر میشه.. راستش من دقیق تر نمیدونم چه اتفاقایی براتون میوفته.. ولی خب.. باید بدی های این دنیا رو تحمل کرد.. من سعی میکنم خیلی اون چیزایی که تو من وجود داره و دوستشون دارم رو.. با تغییر دنیا.. عوض نکنم.. بخاطر خودم.. :)

خواهش میکنم.. :)

پاسخ:
محمد عزیز

حتما تو از من قوی تری

من با تغییرات دنیا همیشه آرزوهامو عوض کردم ... رضایت بخش نبوده نتیجش ولی قانع کننده بوده

مصداق عبارت :" تا چه قبول افتد و چه در نظر آید "

امیدوارم به همه ی رویاهات برسی

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

قرارمان آخر اردیبهشت

قرارمان آخر اردیبهشت

جهان موازی

چون کاسه‌ای که پُر شدنش بی‌صدا کنداز تو دلم پُر است ولی دَم نمی‌زنم

من یک انسان بودم

نظرات (۳)

ارسال نظر

چون کاسه‌ای که پُر شدنش بی‌صدا کند
از تو دلم پُر است ولی دَم نمی‌زنم