جمعه صبح ...خانه معلم اصفهان ...
با خبر تر..و..ر ها از خواب پریدم ... اولش داستان جدی نبود ...روز قبل نقش جهان رو برای بار سوم در این سه دهه ی زندگی دیده بودم ... حظ برده بودم ... به وجد اومده بودم ...
ته دلم اما نگران مقاله ام بودم ... کنار عالی قاپو طالبی بستنی خوردم ... روبروی مسجد شیخ لطف الله عکس گرفته بودم ... شب تو محوطه ی خانه کنار حوض نشسته بودم پاهامو دراز کرده بودم ... زندگی کرده بودم
اما جمعه صبح رفتم هشت بهشت ... از پیرمردی که روی صندلی نشسته بود و کلاه میبافت یک کلاه خریدم برای روزهای سرد ... از نقش جهان هم یک سفره قلمکاری برای روی میز ناهار خوری... منقش به طرح گلیم ایرانی زمینه کرم با طرح های لاکی ...
اما بعد از ظهر داستان کمی متفاوت شد ... گفتن نطنز رو زدن خطرناکه ... ما برگشتیم ... از راهی که ۱۶ سال قبل رفته بودیم ... شب رفتیم خونه حمید اینا با مژگان ... من تازه داستان جنگ برام جدی شد ...
صبح روز یکشنبهخونه ام رو تمیز کردم ... با دلهره ...رومیزی جدید رو انداختم روی میز ... لاله هارو گذاشتم سر جاش ... کمی رومیزی رو تکان دادم ... یکی از لاله ها تکان خورد و حبابش افتاد و شکست ... خورده های شیشه روی رومیزی زیبای قلمکاری پخش شد... از یک طرف غم اون حباب قشنگ که شکست ...
و بعد تر لباس ها و وسایلم رو جمع کردم که از خونه برم ... یادم رفت عکس بگیرم ...
چهارشنبه ی قبل کی فکر میکرد چهارشنبه ی بعدی این شکلی باشه ....
کی فکر میکرد الهام با اون تفاخر ... این روز رو ببینه ...
مائ.دهفکر نمیکرد ... را...ح...له و استادش به جایی برسند که دستشون به اون آزمایشگاه نرسه ...که بخوان کم محلی کنن
