راستی چرا من هیچوقت به مقصد نمیرسم؟!
جمعه, ۹ مرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۱۸ ب.ظ
سال پیش حوالی همین روزها:
هر روز دست رویاهایم را میگرفتم و دوتایی تمام گوشه های روز های آینده را قدم میزدیم
از عکس گرفتن از آن شاخصه ی معروف بعد از عیادت فاطمه قبل لز عملش
تا آن تابلو در بیمارستان پارسیان که کنارش ایستادم و عکس گرفتم
و بعد از آن...
امسال این روزها:
فقط میدوم که نمیدانم برسم یا نرسم...نمیدانم
راستی من چرا هیچ وقت به مقصد نمیرسم؟!
همیشه در میانه ی راه یا گم کرده ام یا رها کرده ام یا ... یا گمم کرده اند یا رهایم کرده اند...
یا بی خیال همه چیز تمام رفته هارا برگشته ام...دست از پا دراز تر!
موفق باشید همیشه