صبحِ زود

سال ۹۵تا ۹۷ صبح زود که میرفتم تهران با بابا ، دم دمای رسیدنم به دانشگاه برنامه زنگ انشا رادیو پیام بود فکر کنم شروع میشد ، اسم دانش آموزای تو اون نمایش رادیویی اینجوری بود : کمال ادب ، شایان ذکر ، کمال تشکر و...

اسنو واسه این گفتم که دارم تغییر میکنم 

تو ذهنم داشت میچرخید که شاید تلاش هام "شایان تشکر" نباشه ولی در نوع خودش برام خوشاینده 

شاید به هیچ جا نرسه این تلاش ها 

اون چیزی که تو سرم فرای واقعیته یعتی همونقدر که فیل بتونه پرواز کنه فکرای منم پتانسیل تحقق یافتن دارن 

فقط کاش یه روزی اسمم رو ببینم 

کاش فیل ها به پرواز دربیان...کاش

پ.ن: جناب نیلز