آورده ام پنااه به شش گوشه ی غمت
پ.ن: اینجا هیئت
و من که مدد میخواهم
ارباب
دیشب خوابی دیدم که انگارخیلی بهم نزدیک بود...
انگار داشت اتفاق میفتاد
پ.ن: هوامو داشته باش رفیق جان
آه آدم دلش که پر باشد دوست دارد به کوچه ها بزند
برود از خودش فرار کند به همه چیز پشت پا بزند
بقیه ی شعرو دوست ندارم :|
دوست دارم عوض شم ...
اون وقتایی که آدم از دست خودش کلافه است ...واقعا لحظه های بدین
خسته شدم...
منتظرم یکی بیاد بیدارم کنه
کلافه ام ...کلافه
شکسته وار به درگاهت آمدم که طبیب
به مومیایی لطف تو ام نشانی داد ...
شناختن بعضی آدما تو شرایط سخت ...از خود اون شرایط سخت ترن
وقتی تصورات ذهنیت کاملا غلط میشه و جواب تمام معادلاتت از دم تهی ه
پ.ن:
چه از جهت مثبت چه از جهت منفی
م.ن:
من میخوام دوباره شروع کنم خیلی کمکم کن ...تمام من
به کمکت نیاز دارم مثل همیشه
کمکم کن
نذار سرمو بمدازم پایین
به نظرم اون لحظه ای که آدم از خودش متنفر میشه از افکار و رفتار و حتی بودنش تو دنیا متنفر میشه جزء بدترین لحظه های عمره
+از تیر ماه 93 :(
من داشتم همه چیز رو فراموش میکردم داشتم خودم میشدم،تهی از هر فکر و خیالی ولی چرا یه حس پوچ رو به من القا کردن نمیدونم ... خودم تو زندگیم اشتباه زیاد داشتم ولی این که دیگران باعث اشتباه کردنم بشن عذاب آوره
+با روشنک حرف میزدم ...میگفت ما در یک مسئله ی خاص شانس نداریم
اما به نظرم چند ده درصد از این بدشانسی خودمون و اطرافیانمونیم
من هر روز به نقض شدن این فرضیه فکر میکنم که قطعا اگر اتفاق بیفته فکرم بدجور مشغول میشه
+پری از اون آدماییه که خیلی کمن تو زندگیم از آدم های دوست داشتنی کم یاب...حتی صداش انرژی مثبت داره... هر وقت بدجور دلگیرم انگار خدا میفرستتش بهم انرژی بده :)
پ.ن: خدایا هوامو داشته باش
هوای خودمو
خودتو
خودشو
یک نفر از آن قبیله مانده هنوز...
تو طبیب دل مایی آقا....
اللهم عجل لولیک الفرج
یارا
تو هم هوای ما دارا
پ.ن: فقط اومدم بگم مث همیشه نجاتم بده رفیق
خدایا تو همون رفیق همیشه ای...همونقدر گرم
تا حالا خودمو وفق دادم که به اینجا رسیدم
پ.ن:
یه سری از حرفا رو با تو میشه زد فقط